Chinese muur

Afgelopen weken is er van alles gebeurd op de tuin, maar er is ook veel niet gebeurd, dat wel had moeten gebeuren.

Laten we dan met het slechte nieuws beginnen.
Ik had gezaaid: sla, spinazie, radijs en kool. Hieronder afgebeeld het rijtje spinazie. Goed te zien is dat het geen rijtje is.

Zoek de spinazie

Vanwege mijn afwezigheid heb ik het niet goed kunnen monitoren, of de slakken nu stevig hebben huisgehouden of dat de droogte ervoor gezorgd heeft dat er niets is opgekomen. Ik weet het niet.

De rode kool kwam wel op, maar is afgegrazen door de slakken.
Dit zijn zo van die teleurstellende momenten in het leven van een moestuinder. Er zit niets anders op dan opnieuw te beginnen. Dus dat gaan we dan ook doen.

Bij de tuinbonen heb ik aangevuld, het rijtje kwam ook maar sporadisch op, ik heb thuis wat tuinbonen in potjes gekweekt, die hebben door meer idealere omstandigheden de buitengekweekte planten in gehaald. Ze staan er tussen, ze zijn te herkennen aan het iets groenere blad, de buitengroeiers hebben iets grijzer blad.

zoekplaatje twee: binnen en buiten gekweekte bonenplanten

Wat wel goed gegroeid is, is de Chinese muur. Met behulp van vriend H. zijn er 30x30 tegels geplant om een duidelijke grens tussen pad en tuin te markeren. Hopelijk kruipt er zo minder onkruid van het pad te tuin in.

vers aangelegde scheidslijn

De aardappels doen het goed. Ze steken hun koppen al boven de grond. Enige planten hebben wat zwarte krullen langs de bladeren, ten gevolge van de vorst.
De aardappelen die ik doorgesneden heb doen het net zo goed als de aardappelen die ik als geheel heb gepoot. Hopelijk geldt dat ook voor de oogst.....maar dat is een kwestie van geduld.

De piepers komen netjes boven (net als het onkruid)

Rabarber

Plant van de week is rabarber

Met rabarber hebben veel mensen een haat-liefde verhouding. Het is zo zuur dat de rillingen ervan over je rug lopen. Tegelijkertijd is het lekker, fris en fruitig.

Rabarber is makkelijk te kweken. Het neemt genoegen met een plaatsje in de halfschaduw. Daar kan het lange tijd blijven staan. Na een jaar of 8 is het wel goed om de plant te verjongen en dan te verplaatsen naar een nieuwe stek. Iedere stuk verhoutte wortel met een oog wordt weer een nieuwe plant. Gooi het oude middelste deel weg, daar is geen eer meer aan te behalen.

Scheuren van oude planten kan het beste als er (nog) geen blad in zit. In de wintermaanden dus, als het niet vriest. Het is een alle opzichten een stevig plant, flink hakken om hem te splitsen is dus wel eens nodig, maar ja het is je moeder niet.

Ik geef jaarlijks koemest om de plant aan voldoende voeding te helpen, ik oogst er ook flink van. Meestal tot de langste dag (21 juni). Daarna krijgt de plant de kans om een beetje bij te komen van al het gepluk.

Rabarber komt vroeg op gang in het jaar

Rabarber is jaarlijks mijn eerste oogst van de tuin. De plant loopt al vroeg uit in het voorjaar en zodra de bladeren uitgevouwen zijn stop de lengtegroei van de stengels, dan pluk ik ze.
Ik kook het gewoon met een scheutje water tegen het aanbranden, suiker naar smaak aan het eind toevoegen of een heerlijke crumble uit de oven: http://etenuiteigentuin.blogspot.nl/2010/05/rabarbercrumble.html

Als rabarber het naar de zin heeft gaat hij bloeien, als je dat niet erg vindt, dan is er niets aan de hand. Wil je echter de heerlijke stengels blijven oogsten dan is het verstandig de bloemknoppen eruit te breken.

Oogsten doe je door de stengels van de plant te trekken. Een stevig ruk met een iets zijwaartse beweging zorgt ervoor dat de bladsteel aan de voet van de plant losgaat. Op die manier houdt je een nette plant en heb je de langste stelen. Het schijnt dat de plant kan gaan rotten als je de stengels niet goed oogst. Mij lijkt het een sterk verhaal voor zo'n degelijke plant, maar ik vind het veel te lekker om er onnodig stukjes stengel aan de plant te laten zitten, dus ik ga het niet uitproberen.

Eet smakelijk!

Dahlia's

Sommige mensen vinden dahlia's lastig omdat je ze in het najaar moet rooien voor het gaat vriezen en laten overwinteren.
Ik vind het vrij makkelijk, maar ja wie ben ik. Het is een klein beetje extra werk, leuk om te doen en de beloning aan het eind van de zomer is groot.

sommige knollen heb ik zo'n 5 jaar

Van de meeste dahlia's die ik heb weet ik de naam. Ik heb ze gekocht of gekregen en netjes naamlabels bij de knollen bewaard. Ik bewaar dahliaknollen in kranten gewikkeld in een papieren zak op een koele plaats, mijn serre.

Netjes verpakt en gelabeld

Deze week heb ik ze uitgepakt en ben ik ze gaan oppotten. Ik gebruik een mengsel van potgrond en eigen gemaakte compost. Netjes in potten zet ik ze in de serre die nu begint op te warmen. Zo kunnen ze vast gaan uitlopen. Als de ijsheiligen voorbij zijn half mei kunnen ze de tuin in en vrolijk verder groeien.

wachten op de warmte van de zomer

Dit doe ik in de hoop dat ze eerder gaan groeien en dus gaan bloeien, want daar is het om te doen.
Ik heb ook een aantal knollen van onbekende soort. Vorig jaar had ik dahlia's gezaaid en deze hebben mooi knollen gevormd. Deze plant ik eind april begin mei uit, direct in de volle grond. Een eventuele nachtvorst kan geen kwaad, dat wordt pas riskant als het groen boven de grond komt.

En dan maar zien of het voortrekken echt eerder bloei geeft of dat het weinig uitmaakt.

Het nadeel van zaaidahlia's is dat je niet weet wat je krijgt. Dat is ook een voordeel dan kun je verrast worden door de variatie aan kleuren en bloemvormen. Knollen worden vaak op naam aangeboden, dan is de verassing eraf, maar je weet wel precies wat er komt.


Samenvattend:

• Dahliaknollen kun je voortrekken op een vorstvrije plaats in potten.
• Je kunt dahlia's direct ter plaatse uitplanten. Vanaf eind april, begin mei
• Dahlia's zijn goed te kweken uit zaad, je hebt hetzelfde jaar al bloemen
• Dahlia's voor de vorst rooien en in kranten verpakt bewaren op een koele plek

Piepers poten

De aardappels die ik had voorgekiemd moesten nodig de grond in. Het weer werkte mee, dus de ideale omstandigheden om de jongens te begraven. Als je niet hebt voorgekiemd is het nu wel de goede tijd om aardappels te poten. Het blijkt dat er een hogere opbrengst is bij voorkiemen, maar of je het verschil merkt als moestuinier kun je je afvragen. Dus zonder voorkiemen nu planten.

Aardappels zoals ik ze kreeg geleverd

Na een week of 6 voorkiemen krijg je dit

Een van de aardappelrassen Arran Pilot waren nogal in grootformaat aangeleverd. Ik heb me moeten inhouden ze niet al te koken. Aardappels worden per gewicht gepakt. De consequentie was dat ik een paar knotsen had, en met aardappels is het wel zo hoe meer planten hoe meer knollen.
Om toch meer aardappel planten te kunnen kweken heb ik de aardappels doorgesneden en er voor gezorgd dat aan ieder deel een paar spruiten zitten. Ik heb ze een paar dagen laten indrogen om te voorkomen dat ze meteen gaan rotten in de grond, of dit echt nodig is weet ik niet. Maar ja, je probeert wat.

Doorgesneden voor meer aardappel planten

Ik heb de grond bemest met koemest korrels, en extra wat kalium en wat stikstof. Dus het worden gigapiepers dit jaar.

Overal staat beschreven dat je aardappels in ruggen moeten aanplanten en dan vervolgens nog eens moet aanaarden tijdens de groei. Ik doe het niet en heb het nooit gedaan. Ik zet ze iets dichter bij elkaar dan voorgeschreven, ongeveer 30-40 cm in de rij en de rijen ook ongeveer 40 cm uit elkaar. Maar eigenlijk weet ik de afstand niet precies, ik neem de lengte van mijn handschepje.

Drie bedden naast elkaar nog even geduld dus

Ik laat de rijen wel verspringen dan is er iets meer ruimte tussen de aardappels. Ondanks dat ik me niet altijd aan de regels houd, ben ik erg tevreden over de opbrengst.
Bijkomend voordeel is dat ik niet hoef te wieden, het aardappelloof concurreert het onkruid er met gemak uit.

De rijen verspringen voor meer ruimte

Ik heb de gaten nog wel dichtgemaakt voor ik naar huis ging. Je kunt tegenwoordig niemand of niets meer vertrouwen, voor je het weet zijn ze weg.

Longkruid Pulmonaria officinalis

Deze week aandacht voor de dappere voorjaarsbloeier longkruid.

Deze plant schijnt zijn naam te danken aan de vlekken op de bladeren, dat werd vroeger in verband gebracht met longen.

Het gevlekte blad

Het blad kan na de bloei last krijgen van meeldauw. Afknippen is de beste oplossing, de plant maakt daarna weer fris nieuw blad. Het ziet er weer mooi uit dan.

Het is een makkelijke plant, groeit zo'n beetje overal en zaait zichzelf makkelijk uit. Het plantje is polygaam, het kruist met ongeveer elk andere Pulmonaria die in de buurt staat. Verschillende soorten bij elkaar zetten is een hachelijke onderneming als je de soorten wilt behouden. Er zullen allerlei mengvarianten ontstaan.

Luilekkerland voor hommels

Longkruid wordt druk bezocht door vroege bijen en hommels, het is een goede kickstart voor nieuwe volkeren.

Het is een zogenaamde stinzeplant, wilde planten uit andere landen die in de onderbegroeiing van de bossen bij landhuizen werden aangeplant. Sneeuwklokjes zijn daarvan ook een zeer bekend voorbeeld. Het zijn planten die zichzelf goed kunnen redden. Ze benutten de voorjaarszon die tussen de nog kale takken doorschijnt om nieuwe energie voor het volgende voorjaar op te slaan. De grond mag niet te zuur zijn, dan verteren de bladeren te langzaam tot humus en kunnen de voedingstoffen niet op tijd benut worden.

Sommige bloempjes verkleuren al naar roze

De bloempjes van het longkruid schieten in trosjes omhoog zodra het voorjaar zich aankondigt. De bloempjes verkleuren van blauwpaars naar roze. Dat geeft ze een vrolijk en bont aanzien. Een mooie lentebode.

Zin in spinazie

Deze week ben ik tussen alle stormen door toch maar even naar de tuin gefietst. Ik had zin in spinazie.
Voor mij is spinazie kopen ongeveer het laatste wat ik doe, om dat te kunnen voorkomen is er werk aan de winkel. Spinazie zaaien dus!

Ik had de bedden in de tuin al opgemaakt, het was dus een koud kunstje om het te zaaien. Ik meng altijd mest door de grond onder de spinazie. Ik maak langs de pootlijn een geul voor het zaaien, de bodem van de geul heb ik losgemaakt en ik heb er koemestkorrels doorheen gemengd. Een prima zaaibodem voor de spinazie. Toedekken en omdat er regen voorspeld was, heb ik geen water gegeven, dat mag moeder natuur doen.

Ui

Ik heb ook uit gezaaid. De pootuien zet ik later uit, maar nu vond ik het een goed moment voor zaaien. Uien houden niet van verse mest, dus die zaai ik gewoon in een geultje. Ik vind uien lastig zaaien, doordat het zwarte zaadjes zijn, ze zijn lastig te zien. Je weet niet goed of je dik of dun aan het zaaien bent. Uitdunnen is overigens geen probleem. Je hebt verse stengeluitjes over een tijdje.

Strak in de rij, naambordje aan het begin, stokje voor het eind

Sla

Ik heb ook sla gezaaid, dat was een wat riskantere onderneming, tussen de stormen was het niet echt windstil zullen we maar zeggen. Laag bij de grond met de wind mee zaaien is mijn methode. Over een paar weken weten we of die methode geresulteerd heeft in een rijtje of een veldje sla.

Radijs

Net als sla kun je nooit genoeg radijs hebben, je kunt het al vroeg zaaien en het geeft snel oogst. Na de radijs kan ik er nog wat anders kweken. Sla en radijs zaai ik met regelmatige tussenpozen, nou ja regelmatig...laten we met tussenpozen zeggen. Zodat ik het hele jaar door een verse salade kan maken.

Ongedierte

Er woont wat gespuis op mijn tuin, soms zijn ze nuttig, soms zijn ze schadelijk en soms combineren ze de combinatie. Ik kwam deze larve tegen. Ik dacht dat het een keverlarve was, maar bij het zoeken op internet kom ik ook afbeeldingen tegen dat het een larve van een mot is. Ik ga er vanuit dat het beest van plantenwortels leeft. Alleen helaas voor deze gaat hij dat niet doen van mijn planten. Hij is netjes over het hek gezet om daar verder te eten....of als voedsel voor een vogel te dienen.

Ik verneem graag wie of wat deze larve is.

Camellia Japonica

Camellia japonica

De eerste plant van de week is de Camellia japonica
Dit is een overdadig bloeiende struik die nu in maart volop bloeit.

Het is het zusje van de theeplant: Camellia sinensis. De Camellia japonica is echter een sierplant.
Langzaam groeien en hij (of is het zij?) staat bij voorkeur in wat zure grond.
Je hoeft weinig aan de plant te doen, behalve te laten groeien. Ik bemest ze af en toe met wat compost en gedroogde koemest.
Het hele jaar door zit de Camellia in het blad, de bladeren zijn glanzend.

Er zijn veel verschillende soorten en variëteiten en dus ook bloemkleuren beschikbaar. Niet alle soorten zijn even winterhard. En een heel strenge winter kan de nodige schade opleveren.
Ochtendzon na vorst kan ook schade opleveren. Daarom wordt vaak aanbevolen de plant niet op het oosten te plaatsen.

Een ander nadeel is dat bij nachtvorst de bloemen bruin kunnen verkleuren. Zeker bij een witte soort kan dat erg lelijk zijn.
De voordelen wegen echter op tegenover de nadelen. De Camellia geeft kleur aan het voorjaar en is makkelijk in het onderhoud: lekker laten staan en van genieten!

kapucijners

Kapucijners heb ik voor laten kiemen in een leeg ijsbakje met deksel. (Zie mijn artikel voorkook) Op nat keukenpapier.
Gisteren was het nodig dat ze de grond in gingen. Als ze te ver groeien slaan ze minder goed aan.
Voorkiemen doe ik omdat ik heb gemerkt dat ze beter opkomen en minder last hebben van vraat van vogels en muizen. Dit is minder werk dan een paar keer opnieuw zaaien.

Op onderstaande foto zijn de wortels goed zichtbaar en hier een daar het groen van de kiemblaadjes.

De wortels graaien al hongerig om zich heen

Ik leg de uitgelopen kapucijners netjes naast elkaar. Ze gaan het toch bijna allemaal doen en staan ze elkaar minder in de weg. Iets meer werk, maar het levert een goed resultaat.

Netjes in het gelid in de geul

Kapucijners zijn klimmers, ze kunnen wel twee meter hoog worden. Ze kunnen tegen het gaas opklimmen, ook makkelijk met het oogsten, je hoeft niet zo te bukken.

Over een paar weken zal ik de andere kant van het gaas een rijtje zaaien, dan wordt de oogst een beetje gespreid. Ik ben dol op kapucijners, maar om ze nu een paar weken iedere dag te eten is ook mij te gortig.

Dichtgooien en watergeven.

Ik heb de geul dichtgegooid met eigengemaakte compost. En dan geef ik goed water, zodat de wortels contact kunnen maken met de grond en er hun voedingstoffen uit kunnen halen.

geduld

Het zaaien van vaste planten blijkt een kwestie van geduld.
Er is nog niets te zien. Alleen de Salvia patens en de Heteropappus 'Blue knoll' komen op. De Heteropappus is tweejarig, en de Salvia wordt hier als eenjarige aangeboden. Dat snap ik nu, als het zaad zo makkelijk op komt, waarom moeilijk doen met de plant vorstvrij te laten overwinteren.

De Salvia patens heb ik onderworpen aan een klein experiment. Een potje in een verwarmd kweekkasje, de ander in een onverwarmd kasje. Hieronder het resultaat van twee weken in de kou. Zowel verwarmd als onverwarmd kan. Als beloning heb ik deze Salvia's ook warme voeten gegeven, kunnen ze een inhaalslag maken.

Salvia patens uit de koude bak

Heteropappus 'Blue Knoll' in het onverwarmde kasje

Vaste planten in het wild

In de tuin komen ook vaste planten op, Lupine en Doronicum pardalianches hebben zichzelf uitgezaaid. Ik zal de zaailingen koesteren, verzorgen en pamperen.
Goed opletten in de tuin loont. Niet alles rücksichtslos eruit trekken. Het is dus handig als je zaailingen kunt herkennen. Dat geldt voor bloemen, maar natuurlijk ook voor groenten.

Lupine

Doronicum pardalianches, voorjaarszonnebloem

Okselbolletjes

In het najaar heb ik okselbolletjes van lelies in een potje gestopt. Ze zijn de winter goed doorgekomen en beginnen ook al uit te lopen. Met een beetje geduld bloeien ze over een paar jaar. En als ik de felgekleurde oranjerode leliehaantjes uit de buurt kan houden.
Het gaat een verrassing worden hoe deze eruit gaan zien. Ze waren al uitgebloeid toen ik de bolletjes geplukt heb.

Opkomende lelies

Vaste planten zaaien

Met eenjarige zaaien zijn veel tuin enthousiastelingen wel bekend. Van eenvoudige afrikaantjes, lathyrus tot zonnebloemen, iedereen heeft zijn pogingen min of meer succesvol afgerond.

In het verleden heb ik wel eens vaste planten gezaaid. Dat is toen eigenlijk wel goed bevallen. Heel lang me er niet meer mee bezig gehouden. Dit jaar dacht ik daar eens verder mee te experimenteren.

Ik heb dus een variatie aan vaste planten gekozen om uit te proberen. Toen ik de pakjes kreeg en de eisen op het pakje zag heb ik me toch wel even achter mijn oren gekrabt. Eenmaal aan de slag viel het wel mee.

De enige die echt ingewikkeld lijkt te zijn is de Cimifugia racemosa atropurpurea, tegenwoordig bekend onder de naam Actaea racemosa. Eerst 3 maanden op 21 graden, dan 3 maanden in de koelkast en dan weer op 21 graden, met de waarschuwing dat ontkieming langzaam kan zijn. Mocht het niet lukken opnieuw de koelkast in. Ik heb ze na het zaaien in de vriezer te gestopt om het proces te versnellen, ook al zegt het zakje dat ze niet in de vriezer mogen. Mocht dat niet werken, dan kunnen we nog altijd de aanwijzingen van het zakje nauwgezet volgen.

Ik heb wel een aantal andere vaste planten gezaaid.

De Rudbeckia fulgida ‘Goldsturm’, Salvia patens, Amsonia tabernaemontana, Achillea filipendula ‘Cloth of gold’ en Aconitum carmichaelli.

En omdat ik ze grappig vind: Primula auricula. In de Victoriaans tijd waren deze veredelde primula’s razend populair. Ze zijn nog steeds verkrijgbaar in de meest vreemde vormen en kleuren.

De zaadjes van miniscuul tot redelijk stevig van maat heb ik in een zelf gemengde zaaigrond gestopt: half zand, half potgrond.

De Salvia patens komt al snel op, in het verwarmde kasje

De Aconitum heb in de koelkast gezet, daar moeten ze drie maanden afkoelen voor ze in de warmte zullen ontkiemen.

Een aantal planten heb ik in een verwarmd kasje gezet, waar ook de tomaten, paprika’s en pepers in staan om snel kiemen te bevorderen.

De rest gewoon in een koude bak, mochten ze geen zin hebben om zo te kiemen verhuis ik ze naar de warme, daar zal over twee weken wel weer plek zijn.

Nu is het dus een kwestie van afwachten tot er kiemblaadjes verschijnen.

Aconitum mag tot 2 juni in de koelkast

Omdat ik het toch niet laten kon heb ik ook nog een aantal eenjarigen gezaaid. De overbekende Lathyrus. En daarbij voor mij nieuwe: Nicotiana sylvestris, tabaksplant en een blauwe chrysantachtige: Heteropappus ‘Blue Knoll’.

Als het allemaal gaat ontkiemen krijg ik het nog druk met het verspenen en uitplanten van de zaailingen. Het wordt druk in mijn serre.

Update op de groenten

De vorige week gezaaide tomaten en paprika's steken hun kopjes al uit de grond.

Zoals te zien is zijn de tomaten een stuk sneller dan de peper

De paprika's schieten ook al lekker op

De voorkook

Het voorjaar is een drukke tijd als je een moestuin hebt.

Mis je het voorjaar dan wordt het een hongerig jaar.

Naast het voorbereiden van de bedden op de nieuwe zaadjes die er binnenkort ingaan, zijn er andere voorbereidingen:

De aardappels laten voorkiemen. Leg de aardappels op een lichte koele plek. De ogen gaan uitlopen. In het donker worden het lange slierten, waar niets mee te beginnen valt. In het licht worden ze compact.

Bij het planten drie mooie kiemen over houden, de rest eraf wrijven. Dan krijg je mooie sterke planten. Dan is de kans op mooi aardappels stukken groter.

Belle de Fontenaye

Arran pilot

Ratte d'Ardeche

Ik kiem mijn kapucijners altijd voor, dan gaan ze sneller aan de groei, hopelijk voordat de muizen ze te pakken hebben. Gewoon in een plastic bakje met sluitend deksel, paar velletjes nat keukenpapier erin en wachten tot de wortel eruit kruipt. Dan zijn ze rijp voor planten. Een voordeel is dat je alleen kapucijners plant die het ook daadwerkelijk doen. Degene die geen sjoege geven kun je het best op de composthoop gooien.

Kapucijners, klaar om te ontkiemen

In een verwarmd kasje heb ik tomaten, Red Currant, Black Russian en een vleestomaat met de naam vleestomaat gezaaid. Tevens twee pepersoorten, rode peper waarvan ik het zaad zelf heb over gehouden en een Hongaarse pepersoort. En een rode paprika, Jubilandska.

De planten kunnen zo flink groeien voor ik ze half mei in de tuin zal uitplanten.

Zaadjes in ondiepe geultjes, niet te dicht op elkaar,
dan is het later makkelijker verspenen.

Liefdevol toedekken en zorgen dat het goed
vochtig is.

Start 2015

De start is dit jaar wat trager. Veel regen en wat vorst heeft er voor gezorgd dat er in de grond niet veel te wroeten viel.

Doordat ik de bedden heb verhoogd loopt het water over de paden weg. Laarzen zijn dan best wel nuttig. De meeste planten houden van droge voeten, op deze manier lukt dat dan ook aardig.




















De voorbereidingen achter de schermen konden gewoon doorgaan en de eerste bestelling van de zaden is al binnen.
Het wachten is nu op de levering van pootgoed, aardappelen, uitjes en overige zaden.


Afgelopen vrijdag was het een mooie zonnige februaridag. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.