Camellia Japonica

Camellia japonica

De eerste plant van de week is de Camellia japonica
Dit is een overdadig bloeiende struik die nu in maart volop bloeit.

Het is het zusje van de theeplant: Camellia sinensis. De Camellia japonica is echter een sierplant.
Langzaam groeien en hij (of is het zij?) staat bij voorkeur in wat zure grond.
Je hoeft weinig aan de plant te doen, behalve te laten groeien. Ik bemest ze af en toe met wat compost en gedroogde koemest.
Het hele jaar door zit de Camellia in het blad, de bladeren zijn glanzend.

Er zijn veel verschillende soorten en variëteiten en dus ook bloemkleuren beschikbaar. Niet alle soorten zijn even winterhard. En een heel strenge winter kan de nodige schade opleveren.
Ochtendzon na vorst kan ook schade opleveren. Daarom wordt vaak aanbevolen de plant niet op het oosten te plaatsen.

Een ander nadeel is dat bij nachtvorst de bloemen bruin kunnen verkleuren. Zeker bij een witte soort kan dat erg lelijk zijn.
De voordelen wegen echter op tegenover de nadelen. De Camellia geeft kleur aan het voorjaar en is makkelijk in het onderhoud: lekker laten staan en van genieten!

kapucijners

Kapucijners heb ik voor laten kiemen in een leeg ijsbakje met deksel. (Zie mijn artikel voorkook) Op nat keukenpapier.
Gisteren was het nodig dat ze de grond in gingen. Als ze te ver groeien slaan ze minder goed aan.
Voorkiemen doe ik omdat ik heb gemerkt dat ze beter opkomen en minder last hebben van vraat van vogels en muizen. Dit is minder werk dan een paar keer opnieuw zaaien.

Op onderstaande foto zijn de wortels goed zichtbaar en hier een daar het groen van de kiemblaadjes.

De wortels graaien al hongerig om zich heen

Ik leg de uitgelopen kapucijners netjes naast elkaar. Ze gaan het toch bijna allemaal doen en staan ze elkaar minder in de weg. Iets meer werk, maar het levert een goed resultaat.

Netjes in het gelid in de geul

Kapucijners zijn klimmers, ze kunnen wel twee meter hoog worden. Ze kunnen tegen het gaas opklimmen, ook makkelijk met het oogsten, je hoeft niet zo te bukken.

Over een paar weken zal ik de andere kant van het gaas een rijtje zaaien, dan wordt de oogst een beetje gespreid. Ik ben dol op kapucijners, maar om ze nu een paar weken iedere dag te eten is ook mij te gortig.

Dichtgooien en watergeven.

Ik heb de geul dichtgegooid met eigengemaakte compost. En dan geef ik goed water, zodat de wortels contact kunnen maken met de grond en er hun voedingstoffen uit kunnen halen.

geduld

Het zaaien van vaste planten blijkt een kwestie van geduld.
Er is nog niets te zien. Alleen de Salvia patens en de Heteropappus 'Blue knoll' komen op. De Heteropappus is tweejarig, en de Salvia wordt hier als eenjarige aangeboden. Dat snap ik nu, als het zaad zo makkelijk op komt, waarom moeilijk doen met de plant vorstvrij te laten overwinteren.

De Salvia patens heb ik onderworpen aan een klein experiment. Een potje in een verwarmd kweekkasje, de ander in een onverwarmd kasje. Hieronder het resultaat van twee weken in de kou. Zowel verwarmd als onverwarmd kan. Als beloning heb ik deze Salvia's ook warme voeten gegeven, kunnen ze een inhaalslag maken.

Salvia patens uit de koude bak

Heteropappus 'Blue Knoll' in het onverwarmde kasje

Vaste planten in het wild

In de tuin komen ook vaste planten op, Lupine en Doronicum pardalianches hebben zichzelf uitgezaaid. Ik zal de zaailingen koesteren, verzorgen en pamperen.
Goed opletten in de tuin loont. Niet alles rücksichtslos eruit trekken. Het is dus handig als je zaailingen kunt herkennen. Dat geldt voor bloemen, maar natuurlijk ook voor groenten.

Lupine

Doronicum pardalianches, voorjaarszonnebloem

Okselbolletjes

In het najaar heb ik okselbolletjes van lelies in een potje gestopt. Ze zijn de winter goed doorgekomen en beginnen ook al uit te lopen. Met een beetje geduld bloeien ze over een paar jaar. En als ik de felgekleurde oranjerode leliehaantjes uit de buurt kan houden.
Het gaat een verrassing worden hoe deze eruit gaan zien. Ze waren al uitgebloeid toen ik de bolletjes geplukt heb.

Opkomende lelies

Vaste planten zaaien

Met eenjarige zaaien zijn veel tuin enthousiastelingen wel bekend. Van eenvoudige afrikaantjes, lathyrus tot zonnebloemen, iedereen heeft zijn pogingen min of meer succesvol afgerond.

In het verleden heb ik wel eens vaste planten gezaaid. Dat is toen eigenlijk wel goed bevallen. Heel lang me er niet meer mee bezig gehouden. Dit jaar dacht ik daar eens verder mee te experimenteren.

Ik heb dus een variatie aan vaste planten gekozen om uit te proberen. Toen ik de pakjes kreeg en de eisen op het pakje zag heb ik me toch wel even achter mijn oren gekrabt. Eenmaal aan de slag viel het wel mee.

De enige die echt ingewikkeld lijkt te zijn is de Cimifugia racemosa atropurpurea, tegenwoordig bekend onder de naam Actaea racemosa. Eerst 3 maanden op 21 graden, dan 3 maanden in de koelkast en dan weer op 21 graden, met de waarschuwing dat ontkieming langzaam kan zijn. Mocht het niet lukken opnieuw de koelkast in. Ik heb ze na het zaaien in de vriezer te gestopt om het proces te versnellen, ook al zegt het zakje dat ze niet in de vriezer mogen. Mocht dat niet werken, dan kunnen we nog altijd de aanwijzingen van het zakje nauwgezet volgen.

Ik heb wel een aantal andere vaste planten gezaaid.

De Rudbeckia fulgida ‘Goldsturm’, Salvia patens, Amsonia tabernaemontana, Achillea filipendula ‘Cloth of gold’ en Aconitum carmichaelli.

En omdat ik ze grappig vind: Primula auricula. In de Victoriaans tijd waren deze veredelde primula’s razend populair. Ze zijn nog steeds verkrijgbaar in de meest vreemde vormen en kleuren.

De zaadjes van miniscuul tot redelijk stevig van maat heb ik in een zelf gemengde zaaigrond gestopt: half zand, half potgrond.

De Salvia patens komt al snel op, in het verwarmde kasje

De Aconitum heb in de koelkast gezet, daar moeten ze drie maanden afkoelen voor ze in de warmte zullen ontkiemen.

Een aantal planten heb ik in een verwarmd kasje gezet, waar ook de tomaten, paprika’s en pepers in staan om snel kiemen te bevorderen.

De rest gewoon in een koude bak, mochten ze geen zin hebben om zo te kiemen verhuis ik ze naar de warme, daar zal over twee weken wel weer plek zijn.

Nu is het dus een kwestie van afwachten tot er kiemblaadjes verschijnen.

Aconitum mag tot 2 juni in de koelkast

Omdat ik het toch niet laten kon heb ik ook nog een aantal eenjarigen gezaaid. De overbekende Lathyrus. En daarbij voor mij nieuwe: Nicotiana sylvestris, tabaksplant en een blauwe chrysantachtige: Heteropappus ‘Blue Knoll’.

Als het allemaal gaat ontkiemen krijg ik het nog druk met het verspenen en uitplanten van de zaailingen. Het wordt druk in mijn serre.

Update op de groenten

De vorige week gezaaide tomaten en paprika's steken hun kopjes al uit de grond.

Zoals te zien is zijn de tomaten een stuk sneller dan de peper

De paprika's schieten ook al lekker op

De voorkook

Het voorjaar is een drukke tijd als je een moestuin hebt.

Mis je het voorjaar dan wordt het een hongerig jaar.

Naast het voorbereiden van de bedden op de nieuwe zaadjes die er binnenkort ingaan, zijn er andere voorbereidingen:

De aardappels laten voorkiemen. Leg de aardappels op een lichte koele plek. De ogen gaan uitlopen. In het donker worden het lange slierten, waar niets mee te beginnen valt. In het licht worden ze compact.

Bij het planten drie mooie kiemen over houden, de rest eraf wrijven. Dan krijg je mooie sterke planten. Dan is de kans op mooi aardappels stukken groter.

Belle de Fontenaye

Arran pilot

Ratte d'Ardeche

Ik kiem mijn kapucijners altijd voor, dan gaan ze sneller aan de groei, hopelijk voordat de muizen ze te pakken hebben. Gewoon in een plastic bakje met sluitend deksel, paar velletjes nat keukenpapier erin en wachten tot de wortel eruit kruipt. Dan zijn ze rijp voor planten. Een voordeel is dat je alleen kapucijners plant die het ook daadwerkelijk doen. Degene die geen sjoege geven kun je het best op de composthoop gooien.

Kapucijners, klaar om te ontkiemen

In een verwarmd kasje heb ik tomaten, Red Currant, Black Russian en een vleestomaat met de naam vleestomaat gezaaid. Tevens twee pepersoorten, rode peper waarvan ik het zaad zelf heb over gehouden en een Hongaarse pepersoort. En een rode paprika, Jubilandska.

De planten kunnen zo flink groeien voor ik ze half mei in de tuin zal uitplanten.

Zaadjes in ondiepe geultjes, niet te dicht op elkaar,
dan is het later makkelijker verspenen.

Liefdevol toedekken en zorgen dat het goed
vochtig is.