Zaterdag 2 april, met 22 graden de mooiste dag van het jaar (tot nu toe).
Eerst snel boodschappen gedaan, echter...vergeten te kijken of ze in de winkel ook kapucijners hadden. Dat bedacht ik me toen ik in het zonnetje lekker op mijn gemakkie naar de tuin fietste.
Aangekomen op de tuin eerst de rotzooi in de kruiwagen geladen, de gerooide forsythia, een tak van de pruimenboom en het snoeiafval van de rozen. Op mijn gewone schoenen loopt het toch wat soepeler naar het afvalpunt dan op klompen.
Na al die inspanning werd het tijd voor een natje en een droogje. Ik zat lekker in het zonnetje, toen de buurvrouw aangelopen kwam. Ze had kapucijners voorgeweekt, het bleek teveel voor haar tuin te zijn, of ik er interesse in had? Natuurlijk buurvrouw, hartelijk dank.
Meteen aan de slag met palen en gaas om een stellage te construeren waar tegenop ze naar de zon kunnen groeien. Voorzichtig de velderwten in het geultje gelegd, sommigen hadden al worteltjes, die mogen niet afbreken. Met een dekentje van voedzame grond moeten ze een heel eind komen. Om de duiven uit de buurt te houden nog een netje erover en ik kon verder met mijn volgende klus.
Nu is het nog een kale boel, dat zal met dit weer snel veranderen.
Ik was van plan een bed te maken voor 'van-alles-en-nog-wat' naast de spinazie. Daar ben ik vervolgens aan begonnen. Vorig jaar hadden daar de aardappels gestaan, de grond was nog goed los. In een mum van tijd was het allemaal losgeharkt en het onkruid op de composthoop verdwenen. Volgende keer nog een en ander los harken, dan kan er gezaaid worden.
dit heet dan onkruid en verdwijnt op de composthoop, mooi toch?
ook met een wonderschone naam: Veronica persica: grote Ereprijs
Uit het oude aardappelveld heb ik de vergeet-me-nietjes gestoken om thuis in de tuin te zetten. Als laatste de (bijna) bloeiende narcissen geknipt om ze thuis in een vaas tot volle wasdom te laten komen.
