Nog een zonnige dag

Vandaag was ik in de buurt,  vanwege het mooie weer doorgefietst om nog wat te doen in de tuin: een tweede bed klaargemaakt, en compost door het bed van gisteren en vandaag gewerkt. Als de temperatuur goed wordt dan kunnen de eerste bonen erin.

Lekker zonnetje, nette bedden en het gazon van de 

buurman (hij gaat dat binnenkort omspitten)

Ik heb nog wel even met de spade naast de pioenrozen gestaan. Zal ik er een stuk uit halen
of toch nog maar niet? Ik ben veel te bang dat ze niet gaan bloeien. Volgende keer toch maar de stoute schoenen aantrekken en aan de slag ermee dan heb ik de komende jaren alleen maar meer.

Wat is dat toch met die tuin, alles lonkt naar meer en meer en meer. Is dat het effect van de genereuze natuur op ons mensen? En toch: het is wel makkelijk, de natuur lijkt er ook voor gemaakt en werkt met het grootste plezier mee. Of zal de wraak van de vraatzucht later zoet blijken? Ik heb nog geen fazanten, hazen en nog maar een paar slakken gezien, dat kan in korte tijd omslaan, dan blijken de andere dieren net zo gulzig als de natuur gul is. Dan heb ik toch het na kijken.