Tuinieren is een kwestie van geduld

Een tijd geleden, zo'n 1,5 jaar heb ik pioenrozen gezaaid en Tropaeolum speciosum, een zusje van de Oost-Indische kers. Pioenen zijn notoir bekend als langzame kiemers, ik heb ze vers gezaaid, en netjes afgedekt zodat de zaaigrond vochtig bleef. Na de winter was er een groene smurrie in het potje ontstaan, waardoor ik het plastic zakje er maar afgehaald heb. Ditzelfde procédé had ik toegepast voor de Tropaeolum, echter met dien verstande dat ik weinig hoop had op succes. Het wereldwijde web staat vol met mislukkingen.
Mijn geduld is beloond:

Tropaeolum speciosum 

Pioen

Ik ben in de tussentijd wel vergeten welke pioensoort ik gezaaid heb. Als ik het me goed herinner een botanische soort. Als er over tien jaar bloemen in zitten (of eerder) dan kom ik er op terug.

Om het verhaal over de tuinbonen nog even af te maken. Ik heb stad en land afgefietst en nergens waren tuinbonen te krijgen die ik wilde hebben. Ik heb nog wat oude zaden gevonden en die zitten nu in potjes met grond. Ik hoop dat er nog wat uit komt.

Ondertussen heb ik ook nog één en ander op internet besteld en heb ik toch ook nog maar een zakje tuinbonen eraan toegevoegd. 

overzicht van de huidige situatie februari 2016

Afgelopen vrijdag nog naar de tuin geweest en daar met behulp van vriend M. wat onkruid verwijderd ter voorbereiding van het uitplanten van de tuinbonen. Waaronder een flink aantal meters wortels van het alom geliefde kweekgras. Het groeit meestal harder dan ik het eruit trekken kan. We houden stug vol.

Nog even op de zaaikalender gekeken, maar het zachte weer brengt allerlei lentegevoelens los, toch maar niet te enthousiast in meegaan. Al is het moeilijk.